Hızır Olduğunu Söylerim

[NuR-38]

Ramazan... Cuma günü... Cuma vakti... Cami...
Cemaat tek tük camiye girmekte. İmam kürsüde... Girenlerin arasında... O...
Hızır... Hızır a.s. da genç ihtiyar arasında onlardan biri gibi gidiyor bir
köşeye oturuyor. Kürsüde imam sohbete başlıyor... Hızır'ın yanına kırklarında
bir adam gelip oturuyor. Cami yavaş yavaş dolmakta...
Adam bir müddet
sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor ha uyudu ha
uyuyacak. Hızır a.s. adamı dürtüklüyor:
- Uyuyacaksın der. Adam:

- Uyumam beni rahat
bırak.
Hızır a.s. ses
etmez ancak ezan
okundu okunacak adam ha uyudu
ha uyuyacak bir daha
dürtükleyerek:
- Uyuyacaksın dedim der. Adam:

- Ben de sana uyumam beni rahat
bırak dedim. Rahat bırak beni. Rahat bırak yoksa Hızır
olduğunu söylerim. Buradan çıkamazsın. Bu kalabalık sakalında bir tel
bırakmaz.
Hızır a.s. susar
ve gözlerine kapar boynunu büker
Allah'a yönelerek:
- Ya Rabbim! Bu nasıl iştir. Bu kulun benim kim olduğumu
bildi. Bu nasıl iştirki bendeki listede bunun ismi yok.
Cevap gelir:
-
Sana verilen listede beni sevenlerin isimleri var. O ise benim sevdiklerimden...