Cennet Komşusu

tarafından **NuR-38** C.tesi Mayıs 09, 2009 10:55 pm

Vaktiyle padişahlardan biri şehri
dolaşmaya çıkmıştı. Tanınmamak için kıyafetini değiştirmiş
yanına da bir kölesini almıştı. Halkın kendi yönetimi hakkında neler düşündüğünü
öğrenmek istemisti.
Mevsim kıştı. Soğuk her yeri kasıp kovuruyordu.
Yolu
bir mescide düştü.
İki yoksul bir köşede titreyerek oturuyordu. Gidecek
başka yerleri yoktu.
Onların ne konuştuklarını merak eden padişah yanlarına
sokuldu.
Fakirlerden şakacı olanı soğuktan şikayet ediyordu:
- Yarın
cennete gittiğimizde bizim padişahı oraya sokmayacağım! Cennetin duvarına
yaklaştığını görürsem pabucumu
çıkarıp kafasına vuracağım.
Öteki merakla sordu:
- Onu niçin cennete
sokmayacakmışsın?
- Tabii sokmam. Biz burada soğuktan donarken o sarayında
aaaif sürsün. Bizim halimizden haberdar olmasın. Sonra da kalkıp cennette bana
komşu olsun. Ben öyle komşuyu istemem arkadaş dedi.

Gülüstüler.
Padisah kölesine:
- Bu mescidi ve adamları unutma! dedi.

Saraya dönünce mescide adamlarını yolladı. İki fakiri alıp saraya
getirdiler.
Zavallılar başımıza neler gelecek diye korkuyla bekleşirken
onları dayalı döşeli bir
odaya yerleştirdiler.
- Burada yeyip içip
yatacak padişahımıza
dua edeceksiniz. Cennette size komşu olmasına karşı çıkmıyacaksınız dediler.

Padişah ne iyi kalpli imiş değil mi?
Peygamberimiz yoksula yardım edenleri şöyle övmüştür:
"Bir mü'mini dünya
dertlerinden kurtaranı Allah ahiret
dertlerinden kurtarır."